Co do artykułu : "Easy Rider" vs. "Harley Davidson and the Marlboro Man"

         Na samym początku chciałbym  zwrócić uwagę na fakt , że strasznie sobie cenie Pana Łukasza „Boczo” Tomanka. Moją sympatię zaskarbił sobie artykułem pt.: „Ducati 916 - godzina 9:16, czyli czas na legendę”. Co do jego wiedzy technicznej z zakresu motocykli, także nie mam najmniejszych wątpliwości, czego dowodem są artykuły zawierające opisy problemów z Aprilią RSV1000. Motocykl ten jest, można by tak powiedzieć, dość egzotycznym sprzętem, a jednak wiedzę autor na jego temat posiadał, i to dość szczegółową – BRAWO!!!!

ALE…

          &n bsp; Niestety, przynajmniej w moim odczuciu, już samym porównaniem „Easy Rider” do "Harley Davidson and the Marlboro Man" autor strzelił sobie w kolano z broni palnej kalibru 9mm. Jak sobie jeszcze dodamy, że porównanie to przegrywa „Easy Rider”, to możemy dojść do wniosku, że tak naprawdę strzał w owe kolano nie był oddany z „gnata”, a z jakże poręcznej, przenośnej wyrzutni rakiet typy RPG. Dlaczego??

Założenia.

Dlatego, że te filmy dzieli przepaść już w samych przyczynach ich powstania.

„Easy Rider” pluje w twarz popkulturze amerykańskiej. Pokazuje jaką karykaturą są ówczesne Stany Zjednoczone. Zwraca uwagę na to, że w tym „wolnym” kraju, cała „wolność” to tylko pusty slogan, bo wszystko podporządkowane jest pieniądzowi. Stąd słowa „ostatniej wieczerzy” filmu (następnego dnia bohaterowie giną):

„Billy: Udało się. Udało się. Jesteśmy bogaci. [śmieje się] Tak stary. [śmieje się] Tak. Udało się, udało. Huh. Jesteśmy bogaci, odpoczniemy sobie teraz na Florydzie.

Wyatt: Wiesz co Billy, nie udało się.
Billy: Jak to? Huh? Wha – wha – wha – przecież o to chodziło, człowieku. Kasujesz duże pieniądze i jesteś wolny. [śmieje się]
Wyatt: Nie udało się. Dobranoc.”

 Wyatt dzięki tej całej podróży zrozumiał, że wolność w świecie pieniądza to mit.

Tutaj należy też zwrócić uwagę na problem „wolności” w komunie hipisowskiej, w której zatrzymują się na chwilę Wyatt z Billym. Czy ktoś po zobaczeniu tej sceny ma ochotę zostać hipisem?? Ogólny rozgardiasz, nieład, głód i zwykła bieda. Aby zrozumieć o co chodzi należało by się odnieść do całej historii hipisów, ale nie o tym ten wpis. Ta scena filmu pokazuje jak wygląda zderzenie ideałów dzieci kwiatów, z rzeczywistością. Jak wygląda wolność bez odpowiedzialności:

”Sarah: Nie możemy przyjmować nikogo więcej. Jest nas za dużo. Oh, nie mówię o tobie i twoich znajomych, przecież wiesz. Tydzień temu przyjechała Susan z dwunastoma ludźmi z Easter City. Chciała zabrać pięć kilo ryżu... Oczywiście odmówiliśmy... Więc się najeżyła, wyjęła hasz i nie chciała nas poczęstować. Oh, i... to nie wszystko. Rano wsiedli do swojego autobusu, ale nie mogli go uruchomić...
Autostopowicz: Pewnie nie miałaś z kim pogadać kiedy mnie nie było. [gładzi ją po ręce] Nie muszę ci mówić jak to jest, kocham cię i chcę z tobą gadać.
Sarah: Przestań.”

Najważniejszym punktem filmem są ostanie słowa Georga przed śmiercią:

„George Hanson: Kiedyś to był wspaniały kraj. Nie wiem co się z nim stało.
Billy: Huh. Po prostu wszyscy mają stracha, to się stało człowieku. Hej, Nie wynajmą nam pokoju w podrzędnym hotelu ani nawet w motelu. Łapiesz? Myślą, że im poderżniemy gardła czy co. Boją się człowieku.
George Hanson: Nie boją się was, tylko tego co sobą przedstawiacie.
Billy: Co sobą przedstawiamy? To, że mamy za długie włosy?
George Hanson: Oh nie. Przedstawiacie sobą wolność.
Billy: A co w tym złego, człowieku? Każdy chce być wolny.
George Hanson: O tak, to prawda, każdy chce być wolny, zgoda. Ale mówić o wolności i być wolnym – to dwie zupełnie różne rzeczy. Trudno być wolnym kiedy jest się towarem na rynku. Tylko nie mów im, że nie są wolni bo gotowi cię zabić lub okaleczyć, aby udowodnić, że nie masz racji. O tak, mogą gadać bez końca na temat wolności jednostki, ale kiedy widzą wolną jednostkę, to się jej boją.
Billy: Mmmmm, ale jakoś nie uciekają.
George Hanson: Nie, robią się niebezpieczni. Nik, nik, nik, nik, nik, nik, nik, nik – Suamp.”

Po tej scenie zapadają w sen, w trakcie którego zostają napadnięci przez „wolnych”, „prawych i sprawiedliwych ”(nie, nie PiSowców…) obywateli „Junajted Stejts of Amerika!!”

Kto ginie?? Tylko Georg. Daleki byłbym od stwierdzania, że ta scena nie miała „drugiego dna” i była tylko sceną zabójstwa. W tej scenie ginie ten, który po raz pierwszy w całym filmie zwraca uwagę na problem wolności w sposób bezpośredni i bardzo krytyczny. Można powiedzieć, że zginął ten, który wszystko jako pierwszy zrozumiał i powiedział na głos. Zdjął klapki z oczu.

Śmierć bohaterów.

Kiczowaty koniec filmu?? No jasne, że lepiej by było (dla wyjątkowej na swój sposób amerykańskiej widowni) gdyby głowni bohaterowie na końcu filmu wleźli do baru, wyciągnęli gnaty i zaczęli napierdala* z broni, a wsioki w słomianych kapeluszach padały by jak muchy od „gradu” strzałów celnych rewolwerowców na motocyklach. Potem jeszcze wyruchal* by te panienki z którymi rozmawiali wcześniej w owym barze, a na końcu odjechali swoimi motocyklami, a za ich plecami wyleciał by w powietrze cała ta buda zwana barem. Tylko kurw*, czy to dalej byłby „Easy Rider”??

A śmierć bohaterów, swoją drogą śmieszna, prosta, kompletnie nie widowiskowa, nawet idiotyczna, właśnie taka miała być. Bo my, ludzie, nie umieramy inaczej. Bez fajerwerków.

A ci którzy wybierają wolność na motocyklu, często giną przez debilizm innych: bo ktoś w lusterko nie popatrzyło, ktoś wymusił pierwszeństwo, ktoś nie załatał dziury w drodze, ktoś nie zamiótł piachu po zimie z winkla. Co?? Małą ilość z nas spotkał, uroczy na swój sposób, przypływ nagłej adrenaliny, kiedy po wejściu w winkiel widzimy piasek na asfalcie?? A może spotkał nasz wszystkich??

Ciekawostka- w południowo środkowych stanacyh, koniec filmu był odebrany bardzo pozytywnie. Ginie dwóch "brudasów", czyli mamy "Happy End"...

Podsumowując.

     Właśnie dlatego „Easy Rider” jest wyjątkowy, że nie jest filmem o motocyklach, dla motocyklistów. To jest film o ludziach, dla ludzi. Nie o dwóch kumplach i przygodzie, ale o tym jak naprawdę jest w USA. Najważniejsze jest pewne "tło". Po raz pierwszy pokazano, że w świecie pełnym „wolności” nie ma szans na prawdziwą WOLNOŚĆ. Że ludziom tak naprawdę odpowiada żyć w ramach pewnej kultury, pewnych narzuconych zasad moralnych i etycznych. Boją się wolnomyślicieli i tych którzy mówią, że może być lepiej, czy choćby inaczej. Jesteś zajebisty i wspaniały, jeśli jesz to co my, mówisz to co my, jeździsz tym czym my. Motocykle też odegrały w tym filmie ważną rolę. W tamtych czasach były symbolami wolności, niezależności i własnego zdania.

       A "Harley Davidson and the Marlboro Man" to tylko film akcji. Tak na dobrą sprawę mógłby się nazywać "Ford Mustang and the Marlboro Man" – tyle że Marlboro Man mógłby jeździć jakimś VW zamiast Kawy. Też pod koniec filmu by zrozumiał, że jednak co amerykański Ford, to amerykański Ford i rozstrzelał  swojego Garbusa. A czy motocykle w „Easy Rider” można zamienić na coś innego. Nie, bo to nie tylko wozidełka, ale symbole chyba najważniejsze w całym filmie.

          &n bsp; Na sam koniec jeszcze jedna ważna sprawa. Scena na farmie. Rozmowa z farmerem i „święta” słowa:

„Wyatt: Ma pan ładne gospodarstwo.
Farmer: Dużo dzieci. Moja żona jest katoliczką. Kochanie dasz nam jeszcze kawy.
Wyatt: Poważnie, ładnie tu. Nie każdy umie się utrzymać z pracy na roli. Być na swoim i robić swoje. Może być pan z siebie dumny.”

Być na swoim i robić swoje – tego życzę wszystkim:) 

Udanego sezonu:)

 PS

 Można by napisać coś więcej, a nawet pewnie książkę, ale nie chciałem bardzo przynudzać.

Wszystkie cytaty pochodzą  z  http://pl.wikiquote.org/wiki/Strona_g%C5%82%C3%B3wna